Bastion_KK

Tworzymy to razem ! czyli wszelkie sugestie zostawiamy w komentarzach a ja to uzupelniam w pliku zrodlowym

1. Jeżeli nie zagraża ci niebezpieczeństwo, nie opuszczaj miejsca katastrofy. Nie panikuj. Jeżeli to możliwe, usiądź na chwilę i zastanów się co robić.
2. Oddziel żywych od zmarłych. Bezzwłocznie udziel pierwszej pomocy rannym.
3. Zadbaj o ochronę przed ciepłem/zimne, opadami, wiatrem, dzikimi zwierzętami, itd. Może będziesz musiał rozpalić ogień lub zbudować schronienie.
4. Uratuj co się da z wody, żywności i sprzętu. Zrób listę dostępnych rzeczy.
5. Ustaw znaki sygnalizacyjne aby być widocznym dla ratowników. Przygotuj system sygnalizacji, wzywania pomocy i komunikacji.
6. Rozejrzyj się wokół Przygotuj plan co dalej. Zzadbaj o wodę i jedzenie. Pamiętaj, żeby oszczędzać siły.
7. Określ gdzie jesteś, jeśli musisz przygotuj się do wymarszu i zaplanuj trasę.
8. Pamiętaj, że w twoim Survival KIT znajdują się narzędzia i środki które pomogą Ci w przetrwaniu.

  Walka o przetrwanie jest niekomfortowa, pełna bólu, ale dyskomfort i bólu nie zabija. Jak długo masz wolę przetrwania, PRZETRWASZ!!!                                                                                                                             
  ZOSTAŃ W MIEJSCU – jeśli nie musisz, pozostań w miejscu katastrofy przy swoim pojeździe. Będzie łatwiej ciebie odnaleźć i będziesz mógł korzystać z jego zasobów.

PRIORYTETY MEDYCZNE
  RKO – sprawdź czy chory oddycha, następnie sprawdź tętno
* Sprawdź, czy pacjent jest przytomny i reaguje na bodźce.
* Udrożnij drogi oddechowe, odchyl głowę do tyłu.
* Sprawdź oddech wzrokowo, słuchowo i dotykowo.
* Wdmuchnij szybko powietrze cztery razy.
* Sprawdź tętno (gdy sprawdzasz oddychanie wzrokowo, słuchowo i dotykowo).
* Zlokalizuj miejsce do uciskania masażu pośredniego serca.
* Ustaw prawą dłoń w prawidłowym położeniu. Rozpocznij uciskanie: wykonaj 15 uciśnięć, następnie....
* 2 szybkie wdmuchnięcia powietrza po każdych uciśnięciach.
* Po 4 pełnych zestawach uciśnięć i 2 wdmuchnięciach powietrza, sprawdzaj tętno i oddychanie.
* Jeżeli nie ma efektów, nie poddawaj się! Wykonuj, masaż co najmniej przez 1h. Jeśli nie jesteś sam, zmieniaj się z innymi.

* Pozycja bezpieczna – ułóż ofiarę na plecach, uklęknij przy niej. Rękę oddaloną od ciebie, ułóż jej w poprzek na piersiach. Rękę bliżej siebie ułóż wzdłuż głowy ofiary. Obróć ofiarę, ciągnąc do siebie za biodro i ramię tak, aby leżała na boku. Nogi ugnij w kolanach.
* Powstrzymaj krwawienia (jeśli oddycha)
* Walcz z szokiem (zapewnij choremu ciepło, jeżeli nie krwawi – podnieś nogi powyżej ciała, poluzuj odzież), zapewnij choremu ciepło
* Jeśli pacjent jest przytomny, połóż go na równej powierzchni z nogami podniesionymi o 15-20cm.
* Jeśli pacjent jest nieprzytomny, połóż go w pozycji bocznej ustalonej i od tej chwili nie przenoś pacjenta.
* Zapewnij pacjentowi ciepło, owiń go folią NRC. Jeśli jest mokry,  zmień mu odzież na suchą.
* Odizoluj jego ciało od ziemi i zabezpiecz przed czynnikami atmosferycznymi.
* Rozgrzej pacjenta przy pomocy ciepłego jedzenia, picia i ciepłych okładów.
* Płyny i pokarmy podawaj jedynie wtedy, gdy pacjent jest przytomny.
* Zapewnij odpoczynek co najmniej przez 24h.

Poważne zranienia – oczyszczenie rany zostaw specjalistom. Połóż jałową gazę, ułóż warstwę wsiąkliwą i silnie zabandażuj.
Lekkie zranienia – przemyj ranę środkiem dezynfekującym, połóż jałowy gazik i umocuj go plastrem lub bandażem.
Zakrztuszenia – stań za ratowanym, obejmij go na „misiaczka”. Dłoń zwiniętą w pięść przytnij kciukiem ponad pępkiem ratowanego. Obejmij pięść druga ręką i gwałtownie szarpnij.

*** < tętnice > ***


OGIEŃ
* Ogień zapewnia ciepło, światło, ochronę przed dzikim zwierzętami, sygnalizuje twoje miejsce pobytu i podnosi morale, odpędza owady. Kontroluj ogień, nigdy nie pozostawiaj go bez nadzoru, zwracaj uwagę czy rozpalasz go w bezpiecznym miejscu. Zbieraj opał, w nocy możesz mieć z tym problem.

rozpalanie ognia
* Łuk ogniowy:  wymiary pręta: średnica 20-25mm, długość 20cm;. podstawki: 40mm szerokości, 2-5cm grubości, 30cm długości..
  Materiały na pręt i podstawę: bez (dziki) czarny, brzoza, cis, dąb, dzika róża, jałowiec, jawor, klon polny, korzeń wiśni, leszczyna, lipa, topola, wierzba.
  Klocek dociskowy 8-12cm długości. Wycinamy zagłębienie na pręt. Jeżeli opór zbyt duży, smarujemy: żywicą, tłuszczem lub woskiem pokrywającym niektóre liście.
  Gniazdo zapałowe wiercimy nożem 4cm od jednego końca deseczki. Musi być ono płytkie. Następnie zaczynamy wiercić świdrem. Jeżeli otrzymamy okrągłe opalenie, jest ok i robimy wycięcią w kształcie litery V na żar. Jeżeli coś było nie tak, to pogłęb gniazdo i sprawdź czy podczas wiercenie pręt był prostopadły do deseczki.
* Piła ogniowa – metoda ta polega na piłowaniu jednego kawałka drugim, żeby powstał pył drzewny, a następnie żar.. Materiał identyczny jak na łuk ogniowy. Rozmiary: szerokość 50-75mm, długość 60-90cm, grubość w części środkowej 12mm, na krawędzi zastrugana na ostrze. Podstawa ma podobne wymiary i rowek równoległy do krawędzi bocznych o szerokości i głębokości 8mm. Popiłuj trochę, aż powstanie bruzda, później przestań i odpocznij. Przygotuj wszystko do rozniecania ognia. Podstawa musi być solidnie przymocowana do podłoża, nawet jeśli ktoś ja trzyma. Zacznij piłować z maksymalną szybkością i naciskiem na podstawę. Ilość dymu pokazuje kiedy możesz już przestać.
* Inne - bateria z watą stalową, nadmanganian potasu z cukrem (ucieranie) lub gliceryną (samozapłon), dnem puszki wypolerowanym za pomocą czekolady, ogień z pocisku lub rakietnicy

* Hubka: kora brzozowa (zagnieciona w wachlarz lub zwinętą w rulon i pokrojona na spiralki), drobne suche gałązki iglaków, pył drzewny, zwęglone kawałki bawełny, sosnowe szyszki i igły, suche paprocie, huba, sucha trawa, suche główki ostów, opuszczone ptasie gniazda, puch pałki szerokolistnej i wierzbówki kiprzycy, kłębki bawełny (z pępka).
Zawsze noś przy sobie zapas hubki w wodoodpornym pojemniku. Stale ją uzupełniaj. Zebraną h. wysusz i rozdrobnik. Hubkę owinąć podpałką, za która najlepiej robią suche gałązki, zrób coś w rodzaju gniazda. Włóż gniazdo w ognisko i podpal.
* Podpałkę – suche gałęzie (najlepszy jałowiec) zbieraj z sterczących do góry gałęzi powalonych drzew. Nigdy nie zbieraj gałęzi z ziemi, są bardzo wilgotne. W przypadku grubszych gałęzi, możesz oskrobać zewnętrzną wilgotną części dostać się do suchego rdzenia.
* Na ognisko wybieraj miejsce osłonięte i oddalone od drzewa. Oczyść teren w promieniu 1m od ogniska. W razie wiatru,  rozpal w dołku lub otocz go wałem ziemnym. Można je też obłożyć kamieniami, koniecznie suchymi i nieporowatymi (mogą eksplodować).
* Jeżeli rozpalasz ogień na śniegu lub w miejscu wilgotnym, zrób je na platformie (tratwie) zbudowanej ze świeżych kłód lub pokrytej ziemią warstwy kamieni.

PALIWO DO OGNISKA:
iglaste – palą się szybko, dobre na rozpałkę
liściaste – dobre, jeśli ognisko ma długo płonąć

** typy ognisk
tipi – jest to podstawowy typ ogniska, dobrze ułożone nie dymi, a żar z dołu ogniska suszy drzewo. Do tego jest ono mało widoczne z zewnątrz i odporne na deszcz.
ognisko gwiaździste – najlepiej zbudować na zawalonym ognisku tipi. W żar gwiaździście wsuwamy od 3 do 5 kłód. Możemy wybrać grubości ramienia (jeżeli potrzebujemy większy ogień) a jeżeli chcemy długo palić, to nawet takie o średnicy 15cm. W miarę spalania dosuwamy je do siebie. Skuteczność tego ogniska zwiększa dołek wykopany w  centrum.
ognisko syberyjskie między kłodami – zwiększa ono efektywność wykorzystywanego opału, a do tego kłody mogą służyć jako podstawy dla garnków.
piec ziemny – wykop dołek o głębokości 15-20cm i szerokości 15-35cm. Następnie w odległości 20-25cm  od strony nawietrznej zacznij kopać ukośny tunel w kierunku dna wykopane dołka, jego średnica to 15-20cm.
  reflektor – postaraj się żeby z przeciwnej strony ogniska w odległości 1m umieść reflektor, może to być kilka pni ułożonych jeden na drugim, skarpa ziemna, stos kamieni, folia aluminiowa.

*** < typy ognisk > ***

Przenoszenia ognia – wsyp do podziurkowanej puszki z uchwytem piasek, naniego włóż rozżarzone węgle i przykryj mchem lub świeżą trawą
Rurka ogniowa - obłóż patyk suchą trawą, następnie owiń to zielona trawą (wilgotnym mchem) i zawiń w płat kory o długości 50cm, mocno obwiąż całość. Całość powinna mieć 50cm długości i 5cm średnicy. Wyjmij patyk i na jego miejsce włóż rozżarzone węgle. Trzymaj rurkę płonącym końcem do wiatru. Jeśli się za mocno rozpali, przyduś. Jeżeli całość zaczyna się dopalać, rozpal ognisko i przygotuj nowa rurkę.
  Kaganki – jeżeli dysponujesz paliwem płynnym: olej naturalny lub sztuczny, benzyna, nafta – to możesz wykonać kaganek. Potrzebujesz niepalne naczynie (np. pustą puszkę). Najlepiej wsyp do środka piasek żeby przy wywróceniu paliwo nie wylało się i umieść bawełniany knot (np. ze sznurówki) i podpal go.


SCHRONIENIE – musisz zachować temperaturę. Przegrzanie i przechłodzenie może zabić. Schroń się przed chłodem, wiatrem, nadmiarem słońcem, owadami, deszczem i śniegiem. Twój samochód, łódź, samolot może zapewnić ci prowizoryczne schronienie. Przy budowie schronienia wykorzystaj naturalne elementy, zwalone pnie, jaskinie, nawisy skalne, itp.
* Wybierz miejsca na lekkim wzniesieniu (ale nie na górze) w niskim lesie. W pobliżu wody, ale nie nad nią samą. Unikaj wąwozów, miejsc gdzie są liczne tropy zwierząt, pod uschniętymi drzewami.
* Jeżeli jest gorąco od słońca, zaopatrz schronienie w podwójny dach.
* Dobrym schronieniem są miejsca pod gęstymi dolnym gałęziami choinki. Dodatkowo możemy je podeprzeć dragami i obłożyć dodatkowymi gałęziami i trawą. Zima możesz dodatkowo wokół drzewa wykopać dół w śniegu.
*Jeżeli masz płachtę to rozepnij ją między 4 drzewami lub 2,1 i podłożem. W końcówki zawijamy gałęzie i obwiązujemy linami. Na ziemi płachtę obciąż czymś. Zachować skos, żeby woda spływała z dachu.
* Możemy też zbudować schronienie pod zwalonym skośnie drzewem. Musimy tylko dobudować boczne ściany-dach. Wystarczy dołożyć z boku skośnie kije i obłożyć liśćmi, trawą, darnią. Drzewo możemy zastąpić podpartą o coś długą belką.
* Szałas - Poszukaj 2 drzew oddalonych o 2,5m lub wbij w tej odległości tyczki o wysokości 90cm i zakończone rozwidleniami. Zamocuj poziomą tyczkę i podeprzyj ją na końcach tyczkami pod kątek 45-60°. Zwiąż górę by całość był stabilna. Dołóż szereg ukośnych żerdek. Po przewlekaj przez nie kilka poziomych gałęzi, zbuduj na tym dach z wykorzystaniem gałązek z liśćmi, igłami, kora brzozową, wiązek traw lub trzciny. W środku budujemy legowisko, a z przodu stawiamy ognisko z ekranem.


*** < rysunek szałasów > ***

* Legowisko - zbuduj boczne ścianki, żeby twoje legowisko nie rozjeżdżało się na boki. Środek wyłóż powiązanymi sprężystymi gałęziami, paproćmi lub suchym liśćmi. Możesz też w podłoże gęsto powbijać pod katem 15cm gałązki, żeby jak się położysz nagięły się. Na to połóż koc.
* Ogrzewanie podłogowe – żeby zapewnić sobie ogrzewanie od dołu, rozpal na miejscu twojego spania dwa mniejsze ogniska. Poczekaj, aż ziemia wyschnie i nagrzeje się. Następnie przy pomocy miotły z gałęzi, przesuń obok popiół i węgle. Lepszym rozwiązaniem będzie wykopanie dołu, rozpalenie ogniska i doprowadzenie węgla do stanu węgla drzewnego. Zasyp coś takiego ziemią, a na tym zbuduj legowisko.
* Worki plastikowe, koce NRC nie oddychają. Pamiętaj, ze jeżeli się szczelnie przykryjemy, wykropli się wilgoć, zamoczy nas i spowoduje wychłodzenie.

* Śnieżny okop – to najprostsze do wykonania schronienie. Wykop w śniegu dół nieco tylko większy od wymiarów ciała ludzkiego. Nakryj go dachem z gałęzi, nart i przysyp śniegiem. Jeżeli się da, możesz wykonać skośny dach z opartych o siebie bloków wyciętych ze śniegu
* Jama śnieżna – wybierz głęboką zaspę śnieżną leżącą na pochyłym podłożu. Śnieg musi być mocno ubity i nie może się obsypywać podczas kopania.  Zacznij kopać w głąb zaspy metrowej długości tunel, następnie rozszerz całość na kształt komory. Jej długość musi być większa niż twój wzrost.  W suficie przebij otwór wentylacyjny. Zamknij wejście, pozostawiając niewielki otwór wentylacyjny.
* Iglo – ułóż górę (plecaki, sterta gałęzi) wielkości schronienia które chcesz uzyskać, nakryj ją płachtą i zasyp śniegiem. Całość powinna mieć z 2m wysokości. Poczekaj, aż zamarznie, przekop wejście i usuń ostrożnie przedmioty z wnętrza. Ściany u podstawy powinna mieć 30cm grubości, na szczycie po 15cm.
* UWAGA:  We wszystkich schronieniach śnieżnych staramy się spać na podniesieniu (zimne powietrze i ściekająca z topniejącego śniegu woda, gromadzi się przy podłożu), na posłaniu z gałęzi (paproci, karimaty, itp.) żeby odizolować się od zimnego podłoża. Pomieszczenie najlepiej ogrzewać świeczką lub lampką olejową. Nie zapominajmy o wentylacji, konieczny jest jeden otwór na dole i drugi na samej górze.

*** < rysunek schronień zimowych > ***


ODZIEŻ
* Wiele warstw luźnej odzieży (cebulka) skuteczniej izoluje niż pojedyncza grubsza. Najbardziej narażone na wychłodzenie są: kark, pachy, pachwiny i brzuch.
* Pamiętaj o wentylacji, przegrzanie może spowodować zapocenie i w rezultacie wychłodzenie. Lepiej odczuwać lekkie przechłodzenie, niż przegrzanie.
* Jeżeli potrzebujesz, wykorzystaj dostępne materiały do uzupełnienia swojej odzieży (gąbka, pokrowce, koce, gazety)
* Utrzymuj ubranie w czystości – brud i tłuszcz zatyka pory utrudniając wentylację i zmniejsza izolacyjność odzieży.
* Utrzymuj odzież suchą, kiedy ulegnie przemoczeniu, dużo szybciej się wychłodzisz. Pamiętaj o strzepywaniu śniegu, żeby nie przemoczył odzieży.
* Sprawdzaj regularnie odzież i na bieżąco naprawiaj uszkodzenia.


SYGNALIZACJA
trzymaj swój telefon maksymalnie wysoko, oszczędzaj baterię, trzymaj telefon w cieple

lusterko sygnalizacyjne – heliograf (jak się posługiwać, materiały zastępcze)

SOS (... --- ..., trzy krótkie, trzy długie i trzy krótkie sygnały), sygnały gwizdkiem

znaki sygnalizacyjne (ręką, na ziemi, wielkość liter)

*** < sygnały ręką > ***

sygnały alarmowe: czerwona flara lub dym, ogniska ułożone w trójkąt


WODA - dziennie powinieneś wypić co najmniej 3,5l wody. Ekstremalnie możesz utracić do 15l wody dzienne. Pij dużo więcej, niż tylko do ugaszenia pragnienia.
* Sygnały i objawy utraty wody – sprawdzaj kolor moczu, jeśli jest ciemno żółty, doznałeś odwodnienia.
* Oszczędzanie wody - odpoczywaj, nie rozmawiaj i oddychaj przez nos, ssij mały kamyk lub guzik, osłaniaj ciało przed słońcem i wiatrem, wędruj tylko kiedy jest chłodno. Jeżeli masz mało wody – powstrzymaj się od jedzenia, nie pal tytoniu. Nie pij alkoholu, moczu, krwi lub słonej wody. Po ich  wypiciu pragnienie wzrośnie, a nie zmaleje. Pij wodę powoli małym łykami przetrzymując ją w ustach.
* Nie jedź śniegu i lodu, spowoduje to wychłodzenie organizmu. Ogrzej je pod ubraniem do temperatury ciała i dopiero wtedy pij. Lód potrzebuje mniej ciepła do stopienia niż śnieg.

* destylator słoneczny – musisz wykopać niewielki dołek wstawić pośrodku menażkę, a całość nakryć folią. W miejscu nad manierką należy położyć kamyk, żeby powstało obniżenie. Woda parująca z ziemi będzie się wykraplać na folii i spływać w kierunku zagłębienia i skapywać do menażki. Żeby nie rozbierać naczynia w celu pobrania wody, można włożyć wężyk i wyprowadzić go na zewnątrz. Wydajność destylatora można podnieść, wlewając do dołka morską wodę lub kładąc świeżo ścięte rośliny.
* torebka transpiracyjna – załóż  woreczek na ulistnioną gałąź i szczelnym obwiązaniu u podstawy. Woda parująca z gałęzi na skutek transpiracji, będzie się wykraplać i zbierać na dnie woreczka. Uważać, żeby nie założyć woreczka na gałąź po opryskach. Każdego dnia zmieniaj gałąź, a wodę zbieraj na koniec dnia.
Szukanie wody: 1. Woda zatrzymuje się na podłoży nieprzepuszczalnym: glina, skała, a wsiąka w porowate. 2. Woda zawsze płynie w dół, szukaj wody u podnóży wzniesień, w wąwozach i zagłębieniach. 3. Na bliskość wody wskazują następujące rośliny: mchy, wierzby, olchy, brzozy, pałki. 4. O obecności wody świadczą też płazy i rojące się owady oraz miejsca w których rano zanikają najpóźniej mgły.
Kopanie studni – woda bliżej powierzchni znajduje się w miejscach porośniętych przez soczystą zieloną roślinność, w miejscu gdzie rosną brzozy, roją się owady, a rano mgły zanikają najpóźniej.
Zbieranie rosy – możesz wykorzystać wilgoć wykroplającą sie rankiem z powietrza i mgły. Wycieraj rośliny lub rozwieszaj chłonne materiały i wyciskaj je następnie do naczynia.

*** < budowa destylatora i torebki transpiracyjnej > ***

Do uzdatniania bierz tylko klarowną wodę. Jeżeli musisz, poczekaj aż opadnie osad i zlej czysta wodę z góry. Wodę warto przefiltrować przez materiał wypełniony czystym piaskiem. Następnie gotuj ją 5min (+ 1min na każde 300m nad poziom morza) lub dodaj środek dezynfekujący (jodynę, nadmanganian potasu).
Wodę możesz zagotować w pudełku z kory brzozowej lub w plastikowej butelce stawiając ją na rozgrzanym popiele lub nad niewielkim ogniem podgrzewającym tylko dno.
Można też dezynfekować wodę w przezroczystym naczyniu wystawiając je na intensywne świtało słoneczne (ultrafiolet).


ŻYWNOŚĆ
próba smakowa dla roślin (nie stosować do grzybów):
- próbuj tylko jedną część rośliny na raz,
- podziel roślinę na podstawowe części: liście, łodygę, korzenie, itp.
- nie jedz przez 8h przed rozpoczęciem próby,
- w tym czasie przyłóż roślinę do wewnętrznej strony łokcia lub przegubu, 15min jest odpowiednim czasem żeby zaobserwować rekcję,
- podczas próby nie jedz niczego, pij tylko wodę,
- dotknij warg, zobacz czy nie wywołują pieczenia ani swędzenia,
- jeżeli przez 3min nie nastąpi żadna reakcja, włóż roślinę na 15min pod język,
- jeśli nie się nie stanie, przeżuj roślinę i odczekaj kolejne 15min, jeżeli nie nastąpi żadna reakcja, połknij,
- odczekaj 8h, w przypadku jakiś objawów, sprowokuj wymioty, dużo pij i bierz węgiel drzewny z ogniska,
- jeżeli nie wystąpią żadne niepokojące objawy, zjedz pół szklanki rośliny i odczekaj kolejne 8h.

* podstawowe roślinny jadalne: babka, brzoza (sok, podkorze), buk (bukwa, świeże liście), łopian, mniszek lekarski, pałka wodna, sosna (podkorze, igły), tasznik (seduszkowa liście)
* zbieraj tylko dobrze rozwinięte i sobie znane grzyby, unikaj blaszkowatych
* unikaj: rośliny baldaszkowatych (mimo że są wśród nich marchew, seler, dzięgiel i pietruszka), roślin działających drażniąco na skórę, oraz białych i żółtych jagód.
* niektóre rośliny trujące: bluszcz, cis (jadalne tylko osnówki owoców), jaskier, jemioła, kasztanowiec, naparstnica, pokrzyk wilcza jagoda, szalej, tojad, zawilec.
* zioła lecznicze – babka, krwawnik, topola, wierzba, mięta
* mięso: dżdżownice, pasikoniki, ślimaki, jaja, raki, ryby, żaby.

ŁOWIENIE RYB - nie próbuj łowić zbyt dużych ryb. Używaj głównie przynęty naturalnej (robaki, owady, wnętrzności, mniejsze ryby), chleba lub błyszczących blaszek (foli aluminiowej). Nie stosuj za dużych haczyków w stosunku do ryb, lepiej wziąć mniejsze, niż za duże. Jeśli nie udało ci się złowić żadnej ryb, zmień metodę/miejsce/przynętę

Węzeł do mocowania haczyków

Jako haczyk możesz wykorzystać otwartą i zablokowaną w tej pozycji agrafkę. Możesz też odciąć ciernie z kawałkiem drewna, przykleić i przywiązać je do kijka, którego końcówkę zestrugałeś i zawinąłeś w pętle. Możesz też skorzystać z obustronnie zaostrzonego prymitywnego haczyka poziomego.

*** < haczyki i łowienie > ***

Wykonanie sieci – na poziomej linie mocujesz za pomocą pętli z podwójnie złożonej liny, pionowe linki. Następnie związujemy pionowe linki (1 z 2, 3 z 4, itd.) węzłem płaskim. W następnym rzędzie wiążemy 2 z 3, 4 z 5, itd. I rozpocznymay cykl od nowa. Siec staramy się rozstawić na maksymalną szerokość, przez rzekę lub odcinając część jeziora. Do spodu przywiązujemy obciążniki, do góry zaś pływaki.
*** < schemat sieci > ***

Za pomocą sprzętu do łowienia ryb, może spróbować tez złowić ptaki.
Złowionym rybom rozcinamy brzuch i usuwam wnętrzności. Następnie skrobiemy lub skórujemy. Obcinamy płetwy i głowy (przydadzą się na zupę rybną). Płaty rozkładamy na zewnątrz i wyrywamy kręgosłup. Możemy je zakonserwować przez suszenie lub wędzenie.


PODRÓŻOWANIE
North – północ, East – wschód, South – południe, West - zachód
* Określanie północy z pomocą słońca – metoda zegarka, skieruj małą wskazówkę od zegarka na słońce. Połowa kąta między tą wskazówką, a godziną 12-tą wskazuje południe. Metoda równego cienia – wbij w ziemię pionowo kij, w okolicach południa zaznacz koniec cienia. Wykreśl koło dokoła kija o promieniu cienia. Kiedy po dwunastej cień osiągnie tą samą długość, możesz przeprowadzić przez oba punkty prostą, będzie to linia wschód-zachód.
* Gwiazdy – znajdź duży wóz, a następnie przenieś odległość między tylnymi gwiazdami pięć razy, na końcu będzie znajdowała się gwiazda polarna
  Księżyc – znajduje się zawsze na przeciw słońca
* Jeśli wschodzi przed zachodem słońca, jego oświetlona strona znajduje się na zachodzie.
* Jeśli wschodzi po zachodzie słońca, oświetlona strona znajduje się na wschodzie.

* znaki terenowe: w starych kościołach, dzwonnica jest najczęściej na West, zaś miejsce z ołtarzem na East. Mech na drzewach rośnie najczęściej od Nord, od tej strony jest też najmniejszy przyrost  (bardziej zagęszczone słoje na ściętych pniach). Śnieg topnieje najszybciej od Sotuh i od tej strony mrowiska są najbardziej łagodne

*** < określanie północy, gwiazdy, zegarek, księżyc > ***

* Jeżeli musisz wyruszyć, przygotuj się do podróży, ustal: kierunek wędrówki;  metodę utrzymywania się na wyznaczonym kursie;  liczbę kilometrów do przebycia każdego dnia; metody sygnalizacji i wzywania pomocy na szlaku.

* Żeby nie zabłądzić, poruszaj się wg kompasu lub od punktu do punktu charakterystycznego.
* Zostaw informacje na miejscu katastrofy dokąd wyruszyłeś.
* Pokonywanie przeszkód wodnych – pływaki, pod prąd, w najszerszych miejscach rzeki.
* Przy pokonywaniu terenów podmokłych, bagien - zawsze korzystaj z kija, który ułatwi ci sondowanie podłoża.
* Nie wędruj w nocy, jeśli nie musisz. Tylko gdy jesteś na pustyni, poruszaj się w nocy gdy jest chłodniej, a dzień prześpij w jakimś chłodnym schronieniu.

Zachowanie podczas burzy – unikaj odkrytych przestrzeni, nie chowaj się pod samotnymi drzewami i w ich pobliżu, wybierz raczej niski zagajnik. Ukucnij, nogi razem, nakryj się czymś nieprzemakalnym. Odrzuć dalej większe metalowe przedmioty, wyłącz komórkę.


WĘZŁY
* stopery: używane do blokowania liny w otworach: ósemka i kicukowy
* łączenie dwóch lin: związ wantowy – do lin o róźnej średnicy, owinięty, płaski – do łączenia 2 lin o zbliżonej średnicy, dobry do bandaży
* cumownicze – do przywiązania liny do belki: cumowniczy, wyblinka
* pętle niezaciskające się – ratowniczy, kluczka
* wiązanie prętów i kłód: kwadratowy – służy do wiązania żerdek przecinających się pod kątem prostym
przekątny – służy do wiązania kłód przecinających się pod kątami innymi od prostych, wiązanie równoległe – do wiązania równoległy żerdek
* mocujące poziomo – linę do liny, linę do belki
* inne – knagowy, beczka poziomo i pionowo, hak, z przełożeniem, skrót liny, łańcuszek, buchtowanie liny
* alpinistyczne – klucz zjazdowy, prusik

*** < rysunki węzłów > ***


Mac Gyvera – czyli improwizacja sprzętowa
improwizowane liny
* Witki – najmniej elastyczne,  łatwe w pozyskaniu. Materiał na nie to: brzoza, dąb, jesion, leszczyna, wierzba. Weź młody pęd, pozbaw go bocznych gałązek i zacznij go skręcać od dołu, aż popęka i zrobi się miękki. Przełóż za drzewo i przecięgnij klika razy w tą i z powrotem. Dla zwiększenia wiotkości, można je sparzyć wodą. Ich największą wadą jest problem z wiązaniem, lepiej je po prostu splatać z sobą.
* Korzenie – bardzo mocne, nadają się z drzew: modrzew, świerk, topola, tuja. Wykorzystuj biegnące poziomo na niewielkiej głębokości korzenie. Szukaj ich także w wiatrołomach. Bierz te o grubości mniejszej od ołówka. Oczyść z ziemi, oskóruj (ułatwi Ci to ogrzanie nad ogniem lub gotowanie) i przeciągnij pod podeszwą buta, żeby zmiękczyć. Grubsze rozdziel potem na trzy części. Natnij przy grubszej części w trzech miejscach i rozczep. Dwie części weź w ręce,a  trzecią w zęby. Ciągnąć równomiernie, rozdziel korzeń na 3 części. Jeżeli masz problemy, to albo za krótko gotowałeś, albo ciągniesz nierównomiernie. Zbyt twarde kawałki możesz powtórnie polać wrzątkiem.
* Kora – nadają się: czereśnia, wierzba, wiśnia. Ciągasz je prostymi pasmami, poza korą czereśnia, którą ściągasz po spirali. Nacinasz pas o szerokości 6mm i długości którą potrzebujesz. Następnie ściągasz pas kory wraz z łykiem i skręcasz.
* Łyko – nadają się: dąb, kasztanowiec, lipa, wiąz, wierzba, tuja. Ściągnij z drzewa pas kory z łykiem o szerokości 30cm i 120cm długości. Spróbuj oddzielić łyko od kory, jeżeli się nie da, mocz całość tak długo, aż da się to zrobić. Możesz w  problematycznych miejscach złamać korę. Pomaga tez gotowanie w ługu z popiołu drzew liściastych. Następnie splataj z łyka liny.
  Pasma kory lub łyka skręcaj. Następnie 2 lub 3 pasma skręć razem w przeciwną stronę niż skręcałeś pojedyncze pasma. Żeby przedłużyć całość, wplataj kolejne wiązki. Zamiast skręcania możemy je splatać jak warkocze.

*** < splatanie i produkcja liny > ***

* Naczynia – zdejmij korę brzozową, namocz ją lub polej gorącą wodą i obciąż kamieniem, tak żeby się wyprostowała. Zawiń lub złóż, a końce zamocuj improwizowanym spinaczem lub zszyj. Szwy uszczelnij.
* Kosze plecione – zrobisz je z kory brzozowej, wierzbowych witek, korzeni sosny i trzciny. Możesz je uszczelnić żywicą lub smołą, albo pokryć glina i ostrożnie wypalić.
* Sztućce – wykonaj widelec z rozwidlonej gałęzi lub wystrugaj pałeczki od jedzenia. Możesz też zrobić łyżkę. Drążenie najłatwiej wykonać delikatnie wypalając, identycznie wykonasz miskę.

*** < naczynia i sztućce > ***

* Klej – używaj podgrzanej żywicy sosnowej wymieszanej ze sproszkowanym węglem drzewnym.
* Plecak, nosiłki – rzeczy zawiń w płachtę lub koc. Możesz je zrolować i przerzuć przez jedno ramie. Możesz też wykonać trójkątną ramę z drewna, zamocować do niej bagaż i szelki. Szelki zrób z liny, a skarpetek użyj jak pogrubienia w miejscu kontaktu z ramionami. Dolny poprzeczka trójkąta powinna być długości przedramienia, a boczne ramiona długości ręki.
Jako prowizoryczny plecak można tez wykorzystać spodnie, wtedy nogawek użyjesz jako szelek nośnych.
*** < improwizowany plecak > ***

* Onuce – nogę możesz owinąć w materiał lub skórę. Możesz też wymościć buty słomą.
* Buty – najłatwiej wykonać sandały z opony i sznurka. Możesz zrobić tez sandały z innego materiału – kory brzozowej lub twardej skóry.
* Igła – najlepiej wykonać z kawałka kości. Jeżeli jest problem z wykonaniem otworu na uszko, po prostu natnijmy wgłębienie.
* Kości – używaj jej na groty strzał, szydła i noże.
* Poroża – jako surowiec lokuje się między drewnem i kamieniem. Możesz z niego robić: igły, groty strzał, tłuczki, sztylety, a nawet łopaty.
* Muszla – możesz z nich robić zębate noże lub wykorzystywać jako łyżkę. Obróbkę utrudnia kruchość.

*** < naczynia i buty > ***

* Pałka obciążona – zrób ją z twardego konara o prostych słojach, długości 75cm i średnicy 6cm. Zestrugaj ja na końcu na płasko i przywiąż kamień z przewężeniem w środku. Możesz ja tez rozszczepić na końcu i kamień wsunąć do środka, po czym wszystko obwiązać.
jest najprostszym rodzajem broni, składa sie z rozszerzającego kija, który dodatkowo możemy obciążyć kamieniem.
* Włócznia – w najprostszej wersji będzie to zaostrzony i opalony kij. Zaopatrz go w kościany lub kamienny grot, a zwiększysz jego skuteczność. Możesz zrobić zadziory jak w harpunie.
* Miotacz oszczepów (woomer, atlatl) – zwiększa zasięg i siłę wyrzucanych przez nas oszczepów. Powinny one mieć 1,5-2m długości, być giętkie i zaopatrzone w lotki. Sam miotacz to kawałek kija zaopatrzony z przodu w prowadnice i uchwyt wspomagający wyrzut, a z tyłu w wyprowadzony pod kątem 30º  bolec wchodzący w tył oszczepu.
* Bole – to 2 do 6 kamieni (lub innych obciążników) powiązanych liną. Rozkręcasz nad głową i rzucasz w kierunku zwierząt mając nadzieję, że obwiążą się wokół nóg lub ptaków, że trafią w skrzydło i strącą ptaka.
* Proca pasterska – składa się z kawałka skórki (lub plecionki) i dwóch sznurków. Jeden z nich posiada pętlę na nadgarstek, drugi zaś trzymamy swobodnie. Jako pociski używamy kamieni wielkości kurzego jaja. Kręcimy poziomo nad  głową (lepsza ocena zasięgu) lub w pionie (lepsza ocena kierunku). W odpowiednim momencie puszczamy wolny koniec sznurka.